(پس از آن
امام عليه السّلام چگونگى بازگشت خلائق را در قيامت شرح مىدهد:) (22) تا وقت آنچه
خداوند در باره مردم تعيين نموده بسر آيد، و مقدّرات عالم پايان يابد، و آخر خلائق
به اوّل آنها ملحق گردد (همه بميرند) و فرمان خداوند براى تجديد خلق (زنده شدن
مردگان) كه بآن اراده مىنمايد برسد (آنگاه) (23) آسمان را به حركت آورده مىشكافد
و زمين را منقلب نموده متزلزل گرداند، و كوههاى آنرا از جا كنده پراكنده سازد، و
از هيبت و ترس جلالت و عظمت و غلبه خداوند بعضى از آن كوهها بر بعضى كوبيده شود،
(24) و بيرون آورد هر كه در زير زمين است، پس آنان را بعد از كهنه شدن نو گردانده
اجزايشان را پس از پراكندگى گرد آورد، سپس آنها را از هم جدا مىسازد براى آنچه كه
اراده مىفرمايد از سؤال و پرسش اعمال و كردار پنهانى آنان، (25) و ايشان را دو
دسته نموده دستهاى را (كه در دنيا خوبى كرده و فرمان بردهاند) نعمت عطاء ميكند،
و از دستهاى (كه بد كرده و فرمان نبرده اند)