و صدا دار كوفه را بشكافد (ويران نمايد) و باد تند بر آن بوزد
(خونريزيها در آن واقع گردد) و پس از زمان كمى گروهى با گروهى بپيچند (بزد و خورد
مشغول گردند) و (از سنبله آدمى) آنچه بر پا است (قوىّ است) درو شود (كشته ميشود) و
آنچه درو شده (ضعيف و ناتوان) است (در زير دست و پاى فتنه جويان) خورد مىگردد
(خلاصه از پى يكديگر هلاك گشته و هر سال از كشت تخم فتنه و آشوب خرمنها از كشته
آدميان بر باد رود).
(1102)
101
(1101)- از خطبههاى آن حضرت عليه السّلام است كه در اين باب وارد شده (مانند خطبه
قبل از پيش آمدهاى سخت خبر مىدهد، و ابتداء به سختيهاى روز رستاخيز اشاره
مىفرمايد):
[قسمت أول
خطبه]
(1) قيامت
روزى است كه خداوند در آن روز براى رسيدن حساب و جزاى اعمال همه خلائق از گذشتگان
و آيندگان را گرد مىآورد، در حالتى كه ايستاده خاضع و فروتن، هستند، و (از بسيارى
جمعيّت و شدّت گرمى) عرق مانند لجام اطراف دهانشان را فرا گرفته و زلزله زمين
ايشان را مىلرزاند، (2) پس نيكوترين آنها و خوشحالترين كسى است كه (بسبب كردار
پسنديده در دنيا) براى ثابت نگهداشتن قدمش مكانى تهيئه نموده و براى