(1050)

50 (1050)- از خطبه‌هاى آن حضرت عليه السّلام است (در بيان آنچه سبب فتنه و فساد ميشود):

(1) منشأ فتنه و فسادها (در ميان مردم) پيروى از خواهشهاى نفس است، و احكامى كه بر خلاف شرع صادر گردد، كتاب خدا (قرآن كريم) با آن خواهشها و حكمها مخالف است، و (همچنين از اسباب فتنه و فساد آنست كه) گروهى از مردم ديگران را بر خواهشها و حكمهاى بر خلاف دين يارى و پيروى ميكنند (چون حقّ و باطل را در هم مى‌نمايند فتنه و فساد ظاهر ميشود) (2) پس اگر باطل با حقّ در هم نمى‌شد راه حقّ بر خواهان آن پوشيده نمى‌گرديد، و اگر حقّ در ميان باطل پنهان نمى‌بود دشمنان (هرگز) نمى‌توانستند از آن بد گوئى كنند، (3) وليكن چون قسمتى از حقّ و قسمتى از باطل فرا گرفته و درهم مى‌گردد پس آنگاه شيطان بر دوستان خود تسلّط پيدا ميكند (براى اضلال و گمراهى فرصت بدست آورده، و باطل را در نظر خواهان حقّ جلوه مى‌دهد و راه بد گوئى را براى دشمنان دين باز مى‌نمايد) و كسانيكه لطف خدا شامل حالشان گرديده است (از اضلال و گمراهى شيطان) نجات مى‌يابند (و از آميزش حقّ بباطل در شبهه نمى‌افتند).

(1051)

51 (1051)- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است آنگاه كه لشگر معاويه در جنگ صفّين بر اصحاب آن بزرگوار پيشى جسته راه ورود به آب فراتر بتصرّف در آورده آنان را از برداشتن آب مانع گشتند: