منصور ، مذهب مالك را پذيرفت و از او خواست احاديث را تدوين كند و مأخذ واحدى را فراهم آورد كه وى مردم را به آن وادارد .[193] سياست مورد نظر را براى مالك ترسيم كرد و به او گفت : از على و ابن عبّاس نپيرُوَد ، اقوال ابن عُمَر را بياورد ، هرچند بر خلاف على و ابن عبّاس باشد ;[194] چراكه مى دانست او تنها كسى است كه خلفاى سه گانه را بر ديگر صحابه برتر مى داند ، و حكومت نيز (چون مالك) حضرت على (عليه السلام) را مانند يك فرد عادى مى شمرد .[195]

اين برنامه فقهى ـ اعتقادى منصور ، وضوى پيامبر را نيز در بر گرفت . منصور به وضوى غسلى ثلاثى ملتزم شد و وضوى مسحى ثنائى را (كه از جمله فروع فقهى برجسته شيعى بود) واگذاشت .

[192] . بنگريد به ، مناقب ابى حنيفه (خوارزمى) 1 : 73 ; جامع اَسانيد اَبى حنيفه 1 : 222 -

[193] . ترتيب المدارك 1 : 192 - در اين مأخذ آمده است : الموطَّأ تحت نظر دولت عبّاسى نوشته شد  منصور به مالك گفت : كتابى بنويس تا مردم را بر عمل به آن وادارم  مالك الموطّأ را نوشت .

[194] . الطبقات الكبرى 4 : 147 ; نيز بنگريد به ، الإمام الصادق والمذاهب الأربعه 1 : 504 -

[195] . موقف الخلفاء العبّاسييين : 170 -