گفتند : اى امير مؤمنان ، رافضى ها ، در وضو ، با اهل سنّت مخالف اند ; آن را سبك به جا مى آورند و به شستن پا عقيده ندارند ، او را به گونه اى كه خودش متوجّه نشود ، به وضو گرفتن امتحان كن .

رشيد گفت : آرى ، اين كار امر او را روشن مى سازد .

رشيد مدتى ابن يقطين را از كارهاى بيرون معاف كرد و به شغلى در خانه واداشت . هنگامى كه وقت نماز فرا مى رسيد ، وى در حجره اى خلوت براى وضو و نماز مى رفت .

[ روزى ] آن گاه كه وقت نماز درآمد ، رشيد پشت ديوار آن حجره ، مخفيانه ايستاد .

ابن يقطين ، آبى براى وضو خواست و چونان كه امام فرموده بود ، وضو ساخت و رشيد او را مى نگريست . چون رشيد وضو گرفتن وى را ديد ، نتوانست خود را كنترل كند بيرون جَست و صدا زد : اى ابن يقطين ، دروغ گفت آن كه پنداشت تو رافضى هستى !

به اين ترتيب ، منزلت ابن يقطين نزد هارون فزونى يافت .

بعد از اين ماجرا ، نامه اى از امام كاظم (عليه السلام) به دستش رسيد كه در آن آمده بود :