چون بعد از ظهر شد ، نمازى گزارد كه به گمانم نماز عصر بود ، دو ركعتِ اول را كامل خواند ، و دو ركعت آخر را حذف كرد .

رشيد گفت : آفرين ! خوب به خاطر سپرده اى ! آن نماز عصر مى باشد كه وقتش نزد آنها ، همان زمان است .[199]

رشيد به ديگر توصيفاتِ آن شخص اطمينان نيافت تا اينكه به توصيف چگونگى نماز عصر و وقتِ آن و جمع ميانِ دو نماز پرداخت ، در اينجا بود كه راستىِ سخنِ او را دريافت و شناختش كامل و ثابت شد .

اين سخن ، نشان مى دهد كه چگونه حاكمان با پست فطرتى از فروع فقهى براى دسترسى به آمالشان ـ در زمينه هاى مختلف ـ استفاده مى كردند .

وضو ، يكى از شاخص هايى بود كه رشيد آن را براى شناختِ شيعه به كار مى برد تا به آنها ضربه بزند . ماجراى او با على بن يقطين ، بيان گرِ همين ترفند است .

l از محمّد بن فضل روايت شده كه گفت :

روايات اصحابِ ما در مسح پاها مختلف بود كه آيا از سر انگشتان است تا برآمدگى روى پا يا عكسِ آن ؟

على بن يقطين به امام كاظم (عليه السلام) نامه نوشت كه : فدايت شوم !

[199] . مقاتل الطالبيين : 310 -