حضرتِ زهرا 2  عموماتِ قرآن ، و سيره خود خليفه ، ابوبکر را در اين نقل دروغ گو دانست که گفت : پيامبر فرموده «نحنُ معاشرَ الأنبياء لا نُوَرّثُ ما تَرَکناه صَدَقة» ؛ ما پيامبران ارث برجاى نمى‌نهيم آنچه را بر جاى گذاريم صدقه است .

اگر کلام ابوبکر درست بود ، چرا عصاى پيامبر و مرکب وکفش او را به على داد ،[111] و به زنانش اجازه داد در خانه هاشان تصرّف کنند ـ آن گونه که مالک در ملکش تصرّف مى‌کند ـ تا آنجا که براى دفن شخصى در حجره عايشه از او اجازه خواستند ، در حالى که مى‌بينيم فدک را با ادعاى عدم ملکيّت زهرا 2 از او گرفتند ؟

آيا رواست پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم از دنيا برود و دختر و دامادش را آگاه نسازد که حقّى در ارث ندارند ؟

چگونه پيامبر به ديگران اعلام مى‌کند و با خبرشان مى‌سازد ، ولى داماد و دخترش را ـ که صاحبان حق‌اند ـ از اين حکم خاص (بر فرض وجود آن) آگاه نمى‌سازد ؟

افزون بر اين ، اگر ابوبکر بر سخنش اطمينان داشت ، چرا آن را با نامه اى که براى فاطمه درباره فدک نوشت ، نقض کرد ؟[112]

[111] . شرح نهج البلاغه 16 : 214 ؛ و نيز نگاه کنيد به ، صحيح بخارى 5 : 114 ـ 115 (کتاب المغازى ، حديث بنى النضير) ؛ صحيح مسلم 3 : 1377 ـ 1379 (کتاب الجهاد والسير ، باب حکم الفن) .

[112] . شرح نهج البلاغه 16 : 274 ؛ احتجاج طبرسى 1 : 122 ؛ و نگاه کنيد به ، تهذيب الأحکام 4 : 148 ، تفسير قمى 2 : 155 ، السيرة الحلبيّه 3 : 488 -