حالْ درنگى در ابوبکر داريم تا ببينيم آيا به راستى او صدّيق بود يا اينکه «صدّيق» على بن ابى طالب 1 است ؟

اين کار را به دور از باورهاى شيعه و سنى پى مى‌گيريم ؛ يعنى شخصيّت اين دو را از ميانِ گفتار و کردار خودشان مى‌کاويم ، نه از خِلال سخنانِ پيروانشان .

پيداست که صدق و راستى در مقابل کذب و دروغ است ؛ اگر فاطمه در سخنش برحق باشد ابوبکر دروغ گوست ؛ و همچنين اگر على برحق باشد ، لازم مى‌آيد که طرف ديگر باطل باشد .

اکنون با نمونه هايى ـ از کلمات و ديدگاه‌های صاحب نظران دو ديدگاه ـ در امور اختلافى ، درمى‌يابيم که چه کسى راست گو و چه کسى دروغ گوست . سپس درنگى بر واژه «صدّيق» داريم تا ببينيم کدام يک از اين دو ـ براساس يافته‌ها ـ سزامند اين صفت‌اند .

نمونه اول

نمونه نخست ، بخشى از خطبه حضرت فاطمه زهرا 2 است که در آن خطاب به مدعيان خلافت مى‌گويد :