اکنون بنگریم که با على و زهرا چه کردند ؟ چگونه با شيوه هايى پيچيده براى تکذيب آن دو و دور ساختن آن‌ها از حقوقشان ، کوشيدند ؟

ابوبکر نمى‌توانست به صراحت زهرا را تکذيب کند ، بلکه بیان داشت که آن حضرت در گفتارش راست گوست و در کلام آفريدگارش راست گفتارست ، اما عُذرهايى آورد که براى ساده انديشان ، در نگاهِ اول صحيح جلوه مى‌کند.

ابوبکر در سخنانش گفت :

اى بهترين زنان و دختر بهترين زنان ، تو در گفتارت صادق و راست گويى و در وُفور عقل و خِرد پيشتاز ؛ از حقّت تو را نبايد بازداشت و در صدق و راستى‌ات مانع تراشى جايى ندارد .

والله ، من رأى رسول خدا را زير پا نمى‌نهم . شنيدم که او مى‌گفت : «ما گروه انبيا ، طلا و نقره و خانه و مزرعه به ارث نمى‌گذاريم ، و ميراثِ ما تنها کتاب است و حمکت و علم نبوّت ؛ و مالى که از ما بر جاى ماند براى ولىِّ امر پس از ماست که به حکم خود در آن داورى کند  .[474]

براى ابوبکر اين امکان فراهم نبود که آشکارا به زهرا نسبت دروغ دهد . از اين رو به علت هايى دست يازيد که شرعى به نظر آيد ، ليکن زهرا 2 با حُجّت و برهان تصريح کرد که ابوبکر دروغ گوست ؛ فرمود : اى پسر ابو قحافه لَقَدْ جِئْتَ شَيْئاً فَريّاً ؛[475] سخن شاخ داری بر زبان آوردی!!

[474] . سخن ابوبکر و نيز پاسخ زهرا 2 به او در بحث هاى گذشته آمد ؛ بنگريد به ، احتجاج طبرسى 1 : 141 ـ 144 -

[475] . سوره مريم (19) آيه 27 -