از مهم‌ترين ويژگى‌های بندگى ، فانى شدن در ذاتِ خداست و پيروى کامل از پيامبر ، و سعى و کوشش با مال و جان براى نشرِ دعوت  .

مُصدِّق کسى است که ايمان را در عمل تصديق کند ، و در متنِ زندگى ـ با گفتار و کردار ـ آن را تجسُّمِ عينى بخشد .

و صدّيق کسى است که در بالاترين مراتب اين روند باشد ، نه آنکه مصلحت را بر ارزش‌ها مقدَّم بدارد ؛ چنان که اين کار را در سيره ابوبکر می‌نگریم .

از امام على 1 رسيده است که آن حضرت در روز صِفّين فرمود :

«ما ـ در ميدان کارزار ـ با رسول خدا بوديم ؛ پدران ، پسران ، برادران و عموهاى خويش را مى‌کشتيم و در خون مى‌آلوديم ؛ اين خويشاوند کشى ـ ما را ناخوش نمى‌نمود ـ بلکه بر ايمانمان مى‌افزود ، که در راهِ راست پابرجا بوديم ، و در سختى‌ها شکيبا ، و در جِهاد با دشمن کوشا ؛ گاه تنى از ما و تنى از سپاهِ دشمن به يکديگر مى‌جَستند ، و چون دو گاوِ نر سر و تنِ هم را مى‌خَستند ؛ هريک مى‌خواست جام مرگ را به ديگرى بپيمايد ، و از شربتِ مرگش سيراب نمايد ؛ گاه نصرت از آنِ ما بود ، و گاه دشمن گوىِ پيروزى را مى‌ربود .

چون خداوند ـ ما را آزمود ـ و صدقِ ما را مشاهدت فرمود ، دشمن ما را خوار ساخت ، و رايتِ پيروزى ما را برافراخت ؛ چندان که اسلام به هر شهر و ديار رسيد ، و حکومت آن در آفاق پديدار گرديد .