بنابراين ، زورمداران و عالمانِ وابسته به آنها از اهل بيت (عليهم السلام)روايت نمى كنند و نمى خواهند آنچه را كه امامان (عليهم السلام) از پيامبر (صلى الله عليه وآله)دريافته اند ، انتشار يابد . اين امر ، روشن مى سازد كه فقدانِ روايات اهل بيت (عليهم السلام) در كتاب هاى اهل سنّت به جهت ضعفِ روايات و مُرسَل بودن آنها ـ برحسب ادعاى آنها ـ نمى باشد ، بلكه اين كار ، هدف مندانه صورت گرفت .

با نگاهى سريع به صحاح و سنن ، مى توان دريافت كه زمينه مناسب براى توثيق مرويّات اهل بيت (عليهم السلام) در كتاب هاى اهل سنّت وجود دارد و آنچه را امامان (عليهم السلام) با سندهاى صحيح از پدرانشان از پيامبر (صلى الله عليه وآله) روايت مى كنند ، نزد بعضى از صحابه با نقل از رسول خدا (صلى الله عليه وآله) به چشم مى خورد .

ما اگر شواهد صحيح براى اين روايات را از صحابه و تابعان ، پيگيرى كنيم ، مى توانيم فقه امت اسلام را ـ آن گونه كه خواستِ پيامبر بود ـ به دست آوريم . با اين شيوه ، غبارِ اتهامى كه آنان به ما مى زنند مى سترد و روشن مى گردد كه فقه ما يك فقه طائفه اى نيست كه تنها براى گروه خاصى حجّت باشد ، بلكه فقه امتِ اسلامى است كه از