به هر حال ، آنچه در اين بحث مد نظر است ، وارسى شواهد موجود در كتاب هاى اهل سنّت و گردآورى آنها مى باشد تا از اين طريق ، فقه شيعه را استوار سازيم و ديگران را بر الزام به آن واداريم . با اين شيوه ، مى توانيم نگرش فقهى مان را تصحيح كنيم و افق هاى جديدى را در عمل فقهى و اعتقادى بگشاييم .

پيروان اين روش ، پرده را از روى دستانى كه دين اسلام را به بازى گرفتند برمى دارد و كشف مى كند كه چه كسانى در وراى اين نسبت ها به امام على (عليه السلام) اند ، و نخستين فردى در مكتب خلفا كه عَلَمِ مخالفت با آنچه را كه شيعه از على (عليه السلام) و فرزندانش روايت مى كنند ، برافراشت ، چه كسى است ؟!

و همچنين نگاه ها را جلب كنيم بر ملابساتى [ بسترسازيها و پيرايه ها ] مانند اين كه در شريعت روى داد ; چرا كه رواياتى كه نزد اهل سنّت از امام على (عليه السلام) روايت شده ، پيوسته در روند پشتيبانى از رأى شخص يا گروه ويژه اى است ، به رواياتى كه برخلاف مكتب اهل بيت (عليهم السلام) است نمى توان ملزم شد ، بلكه بايد در آنها درنگ ورزيم و زمينه پيدايى آنها را وارسى كنيم تا دريابيم چه كسى از آنها بهره مى برد و در پشت پرده است ؟!