کرد و گفت: پیامبر در آغوش علی علیه السّلام جان داد، و علی و برادر من، «فضل» او را غسل دادند. [1] امیر مؤمنان، در یکی از خطبههای خود به این مطلب تصریح کرده میفرماید: و لقد قبض رسول اللّه و إنّ رأسه لعلی صدری ... و لقد ولّیت غسله و الملائکة أعوانی [2]؛ پیامبر در حالی که سر او بر سینه من بود، قبض روح شد. من او را در حالی که فرشتگان یاریام میکردند، غسل دادم. گروهی از محدثان نقل میکنند که آخرین جملهای که پیامبر در آخرین لحظات زندگی خود فرمود، جمله «لا، مع الرفیق الأعلی» بوده است. گویا فرشته وحی او را در موقع قبض روح مخیر ساخته است که بهبودی یابد و بار دیگر به این جهان بازگردد و یا پیک الهی، روح او را قبض بکند و به سرای دیگر بشتابد. وی با گفتن جمله مزبور، به پیک الهی رسانیده است که میخواهد به سرای دیگر بشتابد و با کسانی که در آیه زیر به آنها اشاره شده، به سر ببرد. فَأُولئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفِیقاً [3]؛ آنان با کسانیاند که خداوند به آنها نعمت بخشیده است: از پیامبران، صدیقان، شهیدان و صالحان و اینها چه نیکو دوستان و رفیقانی هستند. پیامبر این جمله را فرمود و دیدگان و لبهای وی روی هم افتاد. [4] روز رحلت
روح مقدس و بزرگ آن سفیر الهی، نیمروز دوشنبه در 28 ماه صفر، [5] به آشیان خلد
[1]. همان. [2]. نهج البلاغه. [3]. نساء (4) آیه 69. [4]. اعلام الوری، ص 83. [5]. اتفاق محدثان و سیرهنویسان شیعه، بر این است و در سیره ابن هشام، ج 2، ص 658، به صورت قولی نقل شده است.