وی از کسانی است که در سال دهم هجرت به مدینه آمد و اسلام آورد. ولی پس از مراجعت به زادگاه خود، ادعای پیامبری کرد و گروهی ساده‌لوح و احیانا متعصب به ندای او پاسخ گفتند. گسترش شخصیت او در «یمامه» نشانه شخصیت واقعی وی نبود، بلکه گروهی با اینکه می‌دانستند که او یک فرد دروغ‌گو است، دور او را گرفته و منطق آنان این بود: «دروغ گوی یمامه بهتر از راست گوی حجاز است». این جمله را یکی از طرفداران مسیلمه، وقتی گفت که از او پرسید: آیا فرشته‌ای بر تو نازل می‌شود؟ گفت: آری به نام «رحمان». گفت: آن فرشته در نور است یا در ظلمت؟ گفت در ظلمت. گفت: گواهی می‌دهم که تو کاذب و دروغ گویی، ولی دروغ گوی قبیله ربیعه «یمامه» بهتر از راست‌گوی قبیله «مضر» [2] حجاز است.
آنچه مسلم است اینکه این مرد ادعای نبوت نموده و گروهی را به دور خود گرد آورده بود، ولی هرگز ثابت نشده است که وی در صدد معارضه با قرآن برآمده است و جمله‌ها و آیه‌هایی در متون تاریخی که از او در مقام معارضه با قرآن نقل شده، نمی‌تواند منطق و گفتار مرد فصیحی مانند «مسیلمه» باشد، زیرا که جمله‌های عادی و سخنان دیگر او در غایت متانت و اتقان است. از این نظر، می‌توان گفت آنچه به او نسبت داده شده، بسان جمله‌هایی است که به معاصر او «اسود بن کعب العنسی»- که در «یمن» مقارن با ادعای مسیلمه، ادعای نبوت کرد- [3] نسبت داده شده