مؤمنان به فرمان پیامبر نامه زیر را نوشت: به نام خداوند بخشنده مهربان. [این نامهای است] از محمد رسول خدا، به ملت نجران و حومه آن. حکم و داوری محمد درباره تمام املاک و ثروت ملت نجران، این شد که: اهالی «نجران» هر سال دو هزار لباس- که قیمت هر یک از چهل درهم تجاوز نکند- به حکومت اسلامی بپردازند. آنان میتوانند نیمی از آن را در ماه صفر و نیم دیگر را در ماه رجب پرداخت کنند و هرگاه از ناحیه «یمن»، آتش جنگ شعلهور گشت باید ملت نجران به عنوان همکاری با دولت اسلامی، سی زره، سی اسب و سی شتر به صورت عاریه مضمونه در اختیار ارتش اسلام بگذارند و پذیرایی نمایندگان پیامبر در سرزمین نجران به مدت یک ماه، بر عهده آنان است. و هر موقع نمایندهای از جانب وی به سوی آنان آمد، باید از او پذیرایی کنند و جان و مال و سرزمینها و معابد ملت نجران در امان خدا و رسول او است؛ مشروط بر اینکه از هم اکنون، از هر نوع رباخواری خودداری کنند و در غیر این صورت ذمه محمد از آنان بری بوده، تعهدی در برابر آنان نخواهد داشت. [1] این نامه روی پوست سرخی نوشته شد و دو نفر از یاران پیامبر به عنوان گواه زیر آن را امضا نمودند. سرانجام، پیامبر نامه را مهر کرد و به سران هیئت داد. این صلحنامه از شدت عدالت و دادگستری رهبری عالی قدر حکایت کرده و میرساند که حکومت اسلامی، بسان دولتهای زورمند جهان نبوده که از ضعف و بیچارگی طرف سوء استفاده کند و مالیاتهای سنگین را بر آنان تحمیل کند، بلکه در تمام لحظهها، روح مسالمت و دادگری و اصول انسانی را در نظر گرفته و گام از آن فراتر نمینهاد.
بزرگترین سند فضیلت
فروغ ابدیت، جعفر سبحانی 908 بزرگترین سند فضیلت ..... ص : 908 ستان مباهله و آیهای که در این باره نازل گردیده است، در طول تاریخ برای شیعه