غزوه تبوک، با مصایب و مشکلات زیادی به پایان رسید و مجاهدان اسلام با تن خسته به مدینه بازگشتند. سربازان در طول راه به دشمنی برنخوردند و غنیمتی به چنگ نیاوردند. از این نظر، گروهی ساده‌دل این لشکرکشی را بیهوده خواندند، ولی آنان از نتایج نامرئی آن آگاه نبودند، چیزی نگذشت که نتایج آن روشن گردید و سرسخت‌ترین تیره‌های عرب- که به هیچ قیمت حاضر نبودند از در اطاعت وارد شوند و اسلام بیاورند- نمایندگانی خدمت پیامبر فرستاده، آمادگی خود را برای پذیرفتن اسلام اعلام کردند و نیز درب‌های دژهای نیرومند خود را به روی مسلمانان گشودند تا بت‌های آنان را بشکنند و پرچم توحید را بر جایگاه آن‌ها نصب کنند.
اصولا گروه سطحی و نزدیک بین، همواره به نتایج مرئی و به اصطلاح «مشت پر کن» اهمیت می‌دهند؛ مثلا اگر سربازان اسلام در طی این مسافت با دشمنی رو به رو می‌شدند و او را از سر راه برداشته، اموال او را ضبط می‌کردند، می‌گفتند که