رسم و روش پیامبر اسلام این بود که هنگام مسافرت برای سرکوبی گروهی که مانع پیشرفت آیین اسلام بودند و یا قصد حمله و تخریب و سوء نیت داشتند؛ هدف و مقصود را برای سربازان و افسران خویش، آشکار نمی‌کرد و سپاه اسلام را از راه فرعی حرکت می‌داد و دشمن را از عزیمت خود آگاه نمی‌کرد و کاملا او را غافل‌گیر می‌ساخت. [2]
ولی در تار و مار ساختن اجتماع رومیان که در مرزهای شام، برای حمله به خاک اسلام آماده شده بودند، از روزی که بسیج عمومی اعلام گردید، هدف و مقصد را روشن ساخت و از این طریق می‌خواست که مجاهدان از اهمیت سفر و سختی راه آگاه شوند و توشه کافی برای راه بردارند.
گذشته از این، پیامبر برای نیرومند ساختن ارتش اسلام، ناچار بود که از قبیله‌های «تمیم»، «غطفان» و «طی» که در نقاط دور از مدینه زندگی می‌کردند، کمک بگیرد؛ برای همین منظور نامه‌هایی به سران قبایل نام برده نوشت و نامه‌ای نیز برای «عتاب بن اسید» فرماندار جوان مکه فرستاد و افراد این قبایل و جوانان مکه را برای شرکت در