پیشوای بزرگ اسلام به کسب اطلاعات اهمیت فراوانی می‌داد و نیمی از پیروزی‌های او معلول آگاهی‌های وی از اوضاع دشمنان و فتنه‌جویان بود. به همین دلیل بسیاری از اعمال شیطانی و تحریک‌های ضد اسلامی را در نطفه خفه می‌کرد.
گزارشی به پیامبر رسید که خانه «سویلم» یهودی، مرکزی برای جنبش‌های ضد اسلامی شده است و منافقان در آنجا گرد آمده و نقشه می‌کشند که مسلمانان را از شرکت در این جهاد مقدس بازدارند. پیامبر، برای ارعاب توطئه‌کنندگان- که بار دیگر چنین فکر شیطانی را به مغز خود راه ندهند- «طلحة بن عبید اللّه» را مأمور ساخت که با گروهی از یاران دلاور خود، خانه را هنگام انعقاد جلسه آتش زده و رعب و هراس شدیدی در دل آنان ایجاد کند. وی توطئه‌کنندگان را در حالی که گرماگرم سخن گفتن و نقشه‌کشی بر ضد اسلام بودند، غافل‌گیر ساخت و خانه را آتش زد. همه آن‌ها از میان شعله‌های آتش فرار کردند و یکی از آنان پایش شکست. این عمل آنچنان مفید و سودمند واقع شد که بعدها برای گروه منافق درس عبرتی گردید. [3]