پیامبر از قبل، قبیله مطلع بود که در میان قبیله «طی» بت بزرگی است که گروهی آن را می‌پرستند. به همین دلیل، افسر خردمند و ورزیده خود را با 150 سواره‌نظام مأمور تخریب بت‌خانه و شکستن بت قبیله کرد. فرمانده گردان دریافت که قبیله مزبور در برابر عملیات سربازان اسلام مقاومت خواهند کرد و کار بدون جنگ فیصله نخواهد یافت. از این رو، سحرگاهان بر محلی که بت در آنجا قرار داشت، حمله برد و با موفقیت کامل گروهی از دسته مقاوم را دست‌گیر کرد و جزء غنایم جنگی به مدینه برد. «عدی بن حاتم»- که بعدها در ردیف مسلمانان مبارز و مجاهد درآمد و ریاست آن منطقه را پس از پدر جوان‌مردش، «حاتم» بر عهده داشت- فرار خود را چنین شرح می‌دهد:
من پیش از آن‌که آیین اسلام را اختیار کنم، یک فرد مسیحی بودم و بر اثر تبلیغات سوئی که درباره پیامبر انجام گرفته بود، کینه وی را در دل داشتم. از پیروزی‌های بزرگ وی در سرزمین حجاز بی‌اطلاع نبودم و مطمئن بودم که روزی موج این قدرت به سرزمین «طی»- که ریاست آنجا را داشتم- خواهد رسید. از این رو، برای اینکه دست از آیین خود برندارم به دست سربازان اسلام دست‌گیر نشوم، به غلامان خود دستور داده بودم که شتران تندرو و رهوار مرا، آماده حرکت سازند که هر موقع خطری پیش آید، فورا با وسایل آماده به حرکت، راه شام را در پیش گیرم و از قلمرو قدرت مسلمانان خارج شوم.
برای اینکه غافل‌گیر نشوم، دیدبانانی را بر سر راه‌ها گماشته بودم که هر موقع گرد و