سوابق درخشان زندگی پیامبر و روحیات و اخلاق پسندیده آن حضرت، راست‌گویی و درست‌کاری او در طول عمر، بر عموم فامیل و خویشاوندان وی روشن بود و همه بستگان پیامبر می‌دانستند که او در زندگی پرافتخار خود، گرد گناه نگردیده و قصد کوچک‌ترین تجاوزی به کسی ننموده و خلافی بر زبان او جاری نشده است به همین دلیل، از نخستین روز دعوت عمومی، اکثریت قریب به اتفاق «بنی هاشم» ندای وی را لبیک گفته و پروانه‌وار گرد شمع وجودش جمع شدند.
یکی از خاورشناسان منصف، [1] این مطلب را نشانه پاکی و صفای آن حضرت دانسته است و می‌گوید: هر فردی هرچه هم محتاط و محافظه‌کار باشد، نمی‌تواند خصوصیات زندگی خود را از فامیل و نزدیکان خود بپوشاند. اگر «محمد» دارای روحیات و کردار بدی بود، هرگز بر اقوام او پوشیده نمی‌ماند و به این زودی به وی نمی‌گرویدند.
تنها در میان بنی هاشم، چند نفر انگشت شمار بودند که از ایمان به وی سر برتافتند و پس از ابو لهب می‌توان دو نفر از بستگان آن حضرت به نام‌های «ابو سفیان بن الحارث بن عبد المطلب» و «عبد اللّه بن ابی امیّه» نام برد که از در مخاصمت و لجاجت وارد شده نه تنها به او ایمان نیاوردند، بلکه سد راه حق گشته و بیش از حد حضرتش