پیامبر در حالی که بر شتر مخصوص خود سوار بود، با دو هزار نفر که دور او را احاطه کرده و صدای «لبّیک اللّهمّ لبّیک» آن‌ها در سرتاسر شهر طنین‌انداز بود، وارد مکه شد. آهنگ دل‌نواز این جمعیت فشرده آنچنان جالب بود که تمام مردم مکه را تحت تأثیر قرار داد و در آن‌ها علاقه و انعطاف خاصی به مردم مسلمان ایجاد کرد. در عین حال، اتحاد و یگانگی مسلمانان، رعب و ترس مخصوصی در دل مشرکان پدید آورد.
وقتی طنین «لبیک» مسلمانان قطع شد، «عبد اللّه رواحه» که زمام شتر پیامبر در دست او بود با صدای رسا و آهنگ دل‌نواز خود، اشعاری را می‌خواند:
خلّوا بنی الکفّار عن سبیله‌خلّوا فکلّ الخیر فی قبوله
یا ربّ إنّی مؤمن بقیله‌أعرف حق اللّه فی قبوله [1] - ای فرزندان کفر و شرک! راه را برای رسول خدا باز کنید. بدانید، او سرچشمه خیر و منبع نیکی است.
- بار الها! من به گفتار او ایمان دارم و از فرمان تو در پذیرش رسالت او آگاهم.