سر به زیر افکند و گفت: این افکار، کاملا کودکانه است. [1] این جریان با سایر مدارک تاریخی وفق نمیدهد، زیرا پیامبر به سلاطین و زمامداران جهان در سال هفتم هجرت نامه نوشت؛ در صورتی که مغیره در جنگ خندق ایمان آورده و در حدیبیه در صفوف مسلمانان بود. حتی در محضر پیامبر با نماینده قریش «عروة بن مسعود ثقفی» مشاجرهای دارد که در حدیبیه، گفته شد و در صورت صحت جریان، باید بگوییم «مغیره» در آن جمعیت نبوده است. در پایان یادآور میشویم که «واقدی» [2] متن نامه پیامبر را طوری دیگر نقل کرده است و طرز انشای نامه حاکی است که اساس صحیحی ندارد، زیرا در آن نامه، پیامبر وی را تهدید به جنگ کرده و میگوید: خداوند، به من دستور تبلیغ داده و اگر از راه تبلیغ دعوت مرا نپذیرفتند، به من امر کرده که با کافران بجنگم. این مضمون قطعا بیاساس است چرا که امکانات مسلمانان آن روز اجازه نمیداد که با مکیان از در جنگ وارد شوند؛ چه رسد که به سرزمین مصر و نقطه دور افتاده لشکرکشی کنند. از این گذشته، چنین سخنی در نخستین دعوت، با روح بزرگ مرد جهان انسانیت که بیش از دیگران موقعشناس بود، هرگز مناسب نیست.
پیک اسلام در سرزمین خاطرهها «حبشه»
سرزمین حبشه در انتهای آفریقای شرقی قرار دارد و وسعت خاک آن هیجده هزار کیلومتر مربع و پایتخت فعلی آن شهر «آدیسآبابا» است. شرقیان، بیش از یک قرن قبل از اسلام با این سرزمین آشنا شده بودند. این آشنایی بر اثر حمله ارتش ایران، در دوران شهریاری انوشیروان صورت پذیرفت و با مهاجرت مسلمانان از مکه به حبشه تکمیل شد.
[1]. سیره زینی دحلان، ج 3، ص 70. [2]. فتوح الشام، ج 2، ص 23.