جهان آفرینش و به تعبیر دانشمندان فلسفی، «جهان امکانی» با محدودیت و اندازه‌گیری خاصّی آفریده شده است. و قرآن مجید به حقیقت، چنین اشاره می‌کند:
إِنَّا کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلَقْناهُ بِقَدَرٍ [1]؛ البته ما هر چیزی را با ابعاد خاصّی آفریدیم.
روی این اساس، هیچ پدیده‌ای فاقد ساحل و کرانه نیست، بلکه پس از یک رشته بررسی‌ها و اندازه‌گیری‌ها می‌توان به ساحل وجود آن رسید که نقطه پایانی وجود آن به شمار می‌رود.
ولی در این میان پدیده‌هایی داریم که در عین محدودیت، راهیابی به ساحل آنها مشکل است، و انسان هر چه سعی و کوشش کند، بازهم ساحل آن در چشم‌انداز انسان، قرار نمی‌گیرد. ما در اینجا دو نمونه را یادآور می‌شویم که هر یک مکمّل دیگری است:
1. قرآن مجید پدیده‌ای است که هر چه محققان و دانشمندان روی آن کار کنند، باز به ژرفای آن نمی‌توان رسید. از این جهت، در هر زمانی میوه جدیدی از درخت تفسیر قرآن چیده می‌شود، و این نشانه آن است که قرآن یک پدیده ناپیدا کرانه عرفی