چیزی نگذشت حوادث تلخ، قریش را وادار کرد که از پیامبر درخواست کنند که ماده دوم پیمان را لغو کند. همان ماده‌ای که خشم یاران پیامبر را برانگیخت و پیامبر روی سخت‌گیری فوق العاده «سهیل» زیر بار آن رفت. آن ماده این بود:
پیامبر موظف است، فراریان مسلمان قریش را به حکومت مکه تحویل دهد، ولی قریش موظف نیست که فراری مسلمانان را به خود آن‌ها تحویل دهد.
این ماده در آن روز خشم گروهی را برانگیخت، ولی پیامبر با چهره باز آن را پذیرفت و فرمود: «خداوند برای ضعفای اسلام که اسیر چنگال قریش‌اند، نجاتی فراهم می‌سازد».
مسلمانی به نام «ابو بصیر» که مدت‌ها در زندان مشرکان به سر می‌برد، با تدابیر مخصوصی به مدینه گریخت. دو شخصیت بزرگ به نام «ازهر» و «اخنس» با پیامبر گرامی مکاتبه کرده و یادآور شدند که طبق ماده دوم، باید «ابو بصیر» را بازگردانید و نامه را به مردی از «بنی عامر» و غلام خود تسلیم کردند که به پیامبر اسلام برسانند.
پیامبر طبق تعهدی که کرده بود به «ابو بصیر» گفت: «باید پیش قومت بازگردی و