رئیس حزب نفاق در عصر جاهلی، حتی پس از ورود اسلام به مدینه، با نوامیس مردم و کنیزانی که می‌خرید، تجارت می‌کرد و پیوسته آن‌ها را در اختیار مردم قرار می‌داد و از این طریق سودی به دست می‌آورد. وقتی آیات تحریم زنا نازل شد، او هم چنان به حرفه کثیف خود ادامه می‌داد.
تا آنجا که کنیزان وی که در رنج روحی عظیمی به سر می‌بردند، از دست «عبد اللّه» به پیامبر شکایت کردند و گفتند: ما می‌خواهیم پاک و پاکیزه باشیم، ولی این مرد ما را به عمل زشت اجبار می‌کند. آیه زیر، در نکوهش عمل این مرد نازل شد. چنان که می‌فرماید:
وَ لا تُکْرِهُوا فَتَیاتِکُمْ عَلَی الْبِغاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّناً لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیاةِ الدُّنْیا [1]؛ دختران خود را آن‌گاه که خواهان پاک‌دامنی هستند، به خاطر مال دنیا به زنا وادار نکنید. [2]
مردی که این چنین با عفّت زنان تجارت می‌کرد، قصد داشت ساحت یک زن با شخصیّتی را که در جامعه آن روز پیوند نزدیکی با جامعه اسلامی داشت، [3] آلوده