زن مسلمانی که آزاد شده بود، خدمت پیامبر رسید و عرض کرد: هنگامی که مرا با این شتر (اشاره به شتری کرد که متعلق به رسول خدا بود) به اسارت می‌بردند نذر کردم که اگر از دست دشمن نجات یافتم، این شتر را نحر کنم. پیامبر در حالی که تبسم نمکینی بر لب داشت، فرمود: چه پاداش بدی برای شتر قرار دادی. او تو را نجات داد و تو آن را می‌کشی؟ سپس مطلب را جدی‌تر گرفت و فرمود: نذری که متضمن معصیت خدا باشد و یا شخصی چیزی را نذر کند که مالک آن نباشد، صحیح نیست و تو شتری را نذر کردی که مالک آن نبوده‌ای، بلکه ملک من بوده است؛ [2] بنابراین چیزی بر تو لازم نیست. [3]

قدرت نظامی مسلمانان در سال ششم هجرت، چشم‌گیر و قابل توجه بود، به گونه‌ای که دسته مخصوصی از آنان با کمال آزادی توانستند تا نزدیکی‌های مکه بروند و بازگردند، ولی این قدرت نظامی برای تسخیر سرزمین‌های قبایل و گرفتن اموال آنان نبود.
اگر مشرکان، آزادی را از مسلمانان سلب نمی‌کردند و محیط را برای فعالیّت‌های