انتهینا یا ربّ؛ دوری خود را از این وقت! اعلام میداریم. [1] تعلیقی بر بیان کافی
خلیفه دوم با شنیدن آیات سهگانه، قانع نشد و در انتظار بیان کافی بر تحریم شراب بود. سرانجام، آیه چهارم با تحریم مشروبهای الکلی به روشنترین وجه او را قانع ساخت. حکم خداوند در این باره چنین بود: رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ، فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ. ولی فرنگمآبهای عصر ما، این آیات را قانعکننده ندانسته و میگویند: باید در تحریم شراب کلمه «حرام» و «حرّم» به کار رفته باشد، در غیر این صورت تحریم شراب معلوم نمیشود. این گروه که اسیر هوا و هوس و دنبال بهانهاند، میخواهند با بطری شیطان هم آغوش باشند و این نوع ترّهات را مطرح میکنند. اتفاقا قرآن برای سرکوب کردن این نوع افکار شیطانی، درباره شراب به گونهای لفظ «حرام» را به کار برده است، زیرا در آیهای میفرماید: وَ إِثْمُهُما أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما [2] و نوشیدن «الکل» را همراه با «اثم کبیر» دانسته است. و در آیه دیگر کلیه «اثم» ها را حرام کرده و میفرماید: قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ [3]؛ بگو پروردگارم فحشای آشکار و پنهانی را تحریم کرده و کلیه «اثم» ها و گناهها را. و به دیگر سخن: در یک آیه، موضوع را بیان کرد و این که در ارتکاب شراب «اثم» ها تحریم شده است. آیا پس از این بیان، دنبالهروهای کثافتهای غربیان، باز در انتظار بیان کافی و
[1]. مستدرک، ج 4، ص 143؛ روح المعانی، ج 7، ص 15. [2]. بقره (2) آیه 219. [3]. اعراف (7) آیه 33.