شراب و به طور کلی «مسکرات» از بزرگ‌ترین بلاهای خانمان‌برانداز جامعه بشری بوده و هست. در نکوهش این سم مهلک، همین اندازه کافی است که با بزرگ‌ترین سرمایه بشر و مایه امتیاز او از سایر جانداران که همان «عقل و خرد» است، سر جنگ دارد. سعادت انسان در پرتو خرد تأمین می‌شود، فرق انسان با سایر جانداران در همان قوای فکری است و الکل دشمن بزرگ آن به شمار می‌رود. از این نظر، جلوگیری از نوشیدن مشروبات الکلی یکی از برنامه‌های پیامبران آسمانی بوده است. هم چنین شراب، در تمام شرایع آسمانی محکوم به تحریم بوده است. [2]