است بر هر فرد بیمار سراغ دارو رود، زیرا خدایی که درد آفریده، دارو نیز آفریده است. [1] حتّی موقعی که سعد بن ابی وقاص بیماری قلبی گرفت، حضرت فرمود: باید پیش «حارث کلده» طبیب معروف ثقیف بروید، سپس خود آن حضرت او را به داروی مخصوصی راهنمایی کرد. [2] علاوه بر این، بیاناتی درباره آویزههای جادوئی- که فاقد همه گونه آثارند- وارد شده است. که به دو روایت در این خصوص اشاره میشود: 1. مردی که فرزند او دچار گلو درد شده بود، با آویزههای جادویی وارد محضر پیامبر شد. پیامبر فرمود: فرزندان خود را با این آویزههای جادویی نترسانید، لازم است در این بیماری از عصاره «عود هندی» استفاده کنید. [3] امام صادق علیه السّلام میفرمود: إنّ کثیرا من التمائم شرک؛ بسیاری از بازوبندها و آویزهها شرک است. [4] پیامبر و اوصیای گرامی او، با راهنمائی مردم به داروهای زیادی که همه آنها را محدثان بزرگ اسلام، تحت عنوان طبّ النبی و طبّ الرضا و ... گرد آوردهاند، بار دیگر ضربه محکمی بر این اوهام- که گریبان عرب دوران جاهلیت را گرفته بود- وارد ساختهاند.
7. قسمت دیگری از خرافات
برای رفع نگرانی و ترس، از وسایل زیر استفاده میکردند: موقعی که وارد دهی میشدند و از بیماری وبا یا دیو میترسیدند، برای رفع ترس در برابر دروازه روستا، ده بار صدای الاغ میدادند و گاهی این کار با آویختن استخوان روباه به گردن همراه
[1]. التاج، ج 3، ص 178، یعنی این آویزهها در رفع بیماری مؤثر نیست. [2]. همان، ص 179. [3]. همان، ص 184. [4]. «سفینه»، ماده «رقی».