قبیله «جفنه»- تیرهای از قبیله «ثعلبه» میباشند- و تیره «بنی شطیبه» محکوم به حکم یهود «بنی عوف» اند. 20. باید خوبی و نیکی امضا کنندگان این پیمان بر گناهشان پیروز گردد. 21. همپیمانان تیره بنی ثعلبه حکم آنان را دارند. 22. کسانی که با یهود همرازند، حکم خود آنان را دارند. 23. هیچ کس حق ندارد بدون اجازه «محمد» از این اتحادیه بیرون برود. 24. خون هر مجروحی (تا چه رسد به مقتول) از این افراد محترم است و هر کس خون کسی را بریزد قصاص دامنگیر او شده و سرانجام خود و اهل بیت خود را هلاک کرده است؛ مگر اینکه قاتل ستمدیده باشد. 25. در جنگهایی که یهودیان و مسلمانان دوشادوش هم میجنگند، هزینه هر کدام بر عهده خود آنهاست و هر کس که با متحدان این پیمان بجنگد باید متحدا با او جنگید. 26. مناسبات همپیمانان بر اساس نیکی و خوبی است و باید از بدی دور باشند. 27. هیچ کس نباید در حق هم پیمان خود ستم کند؛ در چنین صورتی باید ستمدیده را یاری کرد. 28. داخل «یثرب» برای امضا کنندگان این پیمان منطقه حرم اعلام میگردد. 29. جان همسایگان، کسانی که پناه داده شدهاند، بسان جان ما است نباید به او ضرر رسانید. 30. هیچ زنی جز با اجازه کسانش پناه داده نمیشود. 31. مرجع اختلافات برای امضا کنندگان این پیمان اعم از مؤمن و غیره «محمد» است. خداوند با کسی است که این پیمان را بیشتر محترم شمارد. 32. قریش و همپیمانان قریش پناه داده نمیشوند.
بند سوم
33. امضا کنندگان این پیمان، دفاع مشترک «یثرب» را بر عهده دارند.