بر اثر تبلیغات مهاجران مسلمان، از جانب مرکز روحانی مسیحیان حبشه، یک هیئت تحقیق در حدود بیست نفر وارد «مکّه» گردید و با پیامبر در مسجد ملاقات کرده و از حضرتش سؤال‌هایی کردند. پیامبر به پرسش‌های آنان پاسخ گفت و آن‌ها را به آیین اسلام دعوت فرمود و آیاتی چند از قرآن را برایشان تلاوت نمود.
آیات قرآنی، آنچنان روحیه آن‌ها را دگرگون کرد که بی‌اختیار، اشک از دیدگانشان سرازیر شد و همگی نشانه‌هایی که در انجیل برای پیامبر موعود خوانده بودند، در وی محقق دیدند.
جلسه گرم و خوش فرجام این هیئت، برای ابو جهل گران آمد و با کمال تندی گفت: شما را مردم حبشه به عنوان یک هیئت تحقیق به مکّه اعزام کرده‌اند؛ دیگر قرار نبود دست از آیین نیاکان خود بردارید. گمان نمی‌کنم، مردمی ابله‌تر از شما در روی زمین باشد.
آن‌ها در پاسخ فرعون مکّه که بسان ابر تیره، می‌خواست جلو اشعه حیات‌بخش خورشید را بگیرد، جمله مسالمت‌آمیز: «ما به آیین خود، شما نیز به آیین خود باشید، ولی اگر چیزی را به نفع خود تشخیص دادیم از آن نمی‌گذریم» را گفته و به نزاع خاتمه دادند. [2]

هیئت اعزامی مردم حبشه، سبب بیداری قریش گردید و آنان نیز در صدد تحقیق