هنوز بیش از 35 سال از عمر محمد صلی اللّه علیه و آله و سلّم نگذشته بود که با اختلاف بزرگ قریش روبه‌رو گردید. رفع این خصومت به دست با کفایت او صورت گرفت. این حادثه می‌رساند که جوان قریش، تا چه اندازه مورد احترام آنان بود و همگی به امانت و درست‌کاری او ایمان داشتند.
حادثه از این قرار است که سیل مهیب وحشتناکی، از کوه‌های بلند مکّه به سوی خانه خدا سرازیر گشت. در نتیجه، هیچ‌یک از خانه‌های شهر مکّه، حتی کعبه از صدمه آن مصون نماند و شکاف‌های فراوانی در جدار کعبه پدید آمد. قریش تصمیم گرفتند که خانه خدا را تعمیر کنند، ولی از خراب کردن آن می‌ترسیدند. «ولید بن مغیره» نخستین کسی بود که کلنگ به دست گرفت و دو رکن کعبه را خراب کرد. بیم و هراس سراسر تن او را فراگرفته بود؛ مردم مکّه در انتظار حادثه‌ای بودند، ولی چون دیدند که ولید بن مغیره، مورد خشم بت‌ها قرار نگرفت، مطمئن شدند که کردار و عمل او مورد رضایت بتان است. از این‌رو، همگی در خراب کردن آن شرکت کردند. اتفاقا همان روز، یک کشتی که از مصر می‌آمد و متعلق به یک بازرگان رومی بود، در نزدیکی مکّه (جده) در نتیجه طوفان شکست. «قریش» از جریان آگاه شدند. چند نفر را به جدّه فرستادند، تا تخته‌های کشتی را برای ساختمان کعبه بخرند و کارهای نجاری کعبه را به یک نجّار قبطی که در مکّه سکونت داشت، واگذار کنند. فروغ ابدیت، جعفر سبحانی 202 پرده دیگر از ضعف«قریش» ..... ص : 202
وار کعبه به اندازه قامت انسان رسید. وقت آن بود که «حجر الاسود» را به جای خود نصب کنند. در این هنگام، اختلاف در میان رؤسای قبایل درگرفت و قبیله «بنی