است». اول کسی که از زنان به محمد صلی اللّه علیه و آله و سلّم ایمان آورد، خدیجه بود. امیر مؤمنان، در خطبهای که به غربت اسلام در آغاز بعثت اشاره مینماید، میفرماید: «خانواده مسلمانی در اسلام نبود، جز خانوادهای که از پیامبر و خدیجه تشکیل یافته بود و من سومین نفر آنها بودم». [1] «ابن اثیر» مینویسد: تاجری به نام «عفیف» وارد مسجد الحرام شد و از اجتماع و عبادت یک جمعیّت سه نفری کاملا در شگفت ماند. دید پیامبر با خدیجه و علی علیه السّلام مشغول پرستش خدایند. خدایی که مردم آن منطقه، پرستش او را فراموش کردهاند و به «خدایان» پیوستهاند. وی برای تحقیق، با عموی پیامبر (عباس) ملاقات کرد و آنچه را دیده بود، به وی گفت و از حقیقت امر پرسید. وی گفت: نفر نخست مدعی نبوت و پیامبری و آن زن، همسر وی خدیجه و نفر سوم فرزند برادرم علی است. سپس افزود: در روی زمین کسی را سراغ ندارم که پیرو این آیین باشد، جز همین سه نفر. [2] بیان و نقل روایاتی که در فضیلت خدیجه وارد شده است، از حوصله گفتار ما بیرون است لذا به تفصیل عللی که این حادثه تاریخی را پدید آورد میپردازیم:
علل ظاهری و باطنی این ازدواج
مردان مادی که همه چیز را از دریچه مادیگری مینگرند، پیش خود چنین تصور میکنند که چون خدیجه ثروتمند و تجارت پیشه بود، برای امور تجارتی خود، بیش از هر چیز به یک مرد امین نیازمند بود. از این لحاظ، با محمد صلی اللّه علیه و آله و سلّم ازدواج نمود و محمد نیز از وضع زندگی آبرومندانه او آگاه بود، با اینکه توافق سنی نداشتند، تقاضای او را پذیرفت. ولی آنچه را تاریخ نشان میدهد، این است که محرّک خدیجه برای ازدواج با امین
[1]. لم یجمع بیت واحد یومئذ فی الإسلام غیر رسول اللّه و خدیجة و أنا ثالثهما- «نهج البلاغه، خطبه قاصعه». [2]. ما علمت علی ظهر الأرض کلّها علی هذا الدّین غیر هؤلاء الثّلاثة- «اسد الغابه، ماده «عفیف».