این کار فرصتی بود برای مطالعه صفحه زیبای آسمان و اوضاع ستارگان، دقّت در آیات تکوینی و انفسی که همگی نشانه‌های وجود او می‌باشند.
قلب‌های پیامبران، با اینکه از آغاز آفرینش با مشعل فروزان توحید روشن است، ولی خود را از مطالعه در آیات الهی و عوالم هستی بی‌نیاز نمی‌دیدند و از همین طریق به آخرین درجات یقین و ایمان نائل می‌گردیدند و به ملکوت آسمان‌ها و زمین راه می‌یافتند. [1]

ابو طالب که خود بزرگ «قریش» بود و به سخاوت و شهامت و مناعت طبع