در جبین عزیز «قریش» از دوران کودکی و جوانی، آثار قدرت و شجاعت، صلابت و نیرومندی نمایان بود. وی در سن نوجوانی، در یکی از جنگ‌های قریش با طایفه «هوازن» که آن را «حرب فجار» [2] می‌نامند، شرکت داشت. کار او در جبهه رزم، تیر رساندن به عموهایش بود. ابن هشام در سیره خود [3]، این جمله را از آن حضرت نقل می‌فرماید که فرمود: «کنت أنبّل علی أعمامی؛ به عموهایم تیر می‌دادم تا پرتاب کنند».
شرکت او در این جنگ، آن‌هم با این سن ما را به شجاعت آن حضرت رهبری می‌کند و روشن می‌شود که چرا امیر مؤمنان درباره پیامبر می‌فرماید: «هر موقع کار در جبهه جنگ، بر ما [سربازان اسلام] سخت و دشوار می‌شد، به پیامبر پناه می‌بردیم و کسی از ما به دشمن از او نزدیک‌تر نبود». [4]
ما به خواست خدا، در بخش جهاد مسلمانان با مشرکان، به اصول تعلیمات نظامی اسلامی اشاره کرده و طرز مبارزه آنان را که همگی به دستور آن حضرت صورت می‌گرفت؛ بیان خواهیم نمود و این خود یکی از بحث‌های شیرین تاریخ اسلام است.