«علی بن محمد زبحی جرجانی»

قرن 5 ه-.ق.

«ابوالحسن علی بن محمد (ابومحمد) بن عبدالله بن علی بن حسن بن زکریا جرجانی»، عالم، محدث و حافظ، دایی حافظ «عبدالله بن یوسف جرجانی» و از متولدین «زبح» است.

«زبح» از توابع «جرجان» قدیم بود. ابوالحسن علی زبحی، پس از سال های 390ه-.ق. در آنجا دیده به جهان گشود. او شاید در زادگاهش و «جرجان» تحصیل کرد. سپس راهی شهرهای دیگر اسلامی گردید و از استادان بزرگ بهره برد.

زبحی از «علی بن محمد مودب»، «عبدالواحد بن محمد منیری»، «قاضی ابوبکر حیری»، «ابوسعید صیرفی»، «عبدالله بن عبدالرحمن بنانی حرضی» و «حافظ حمزه سهمی جرجانی» علم و حدیث شنید.

«اسماعیل بن ابوصالح موذن و صاعد بن سیار» و جمعی دیگر از وی نقل می کنند.

ابوالحسن علی زبحی پس از دانش اندوزی به زادگاهش «جرجان» بازگشت. پس از مدتی به «خراسان» رفت و اواخر عمرش را در «هرات» گذراند. او 76 سال عمر کرد. از این رو تاریخ وفاتش را سال 467ه-.ق. ذکر کرده اند. اما صاحب «معجم البلدان» سال وفاتش را 408ه-.ق. نوشته است. در «تبصره المتنبه» سال وفاتش 428ه-.ق. ذکر شده است.

آثار:

تاریخ جرجان

نسخه های خطی:

هیچ گزارشی از نسخ خطی آن در دست نیست.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

اثرآفرینان 3/166؛ الانساب سمعانی 6/240؛ تبصره المتنبه 2/660-661؛ سیر اعلام النبلاء 18/364-365؛ کشف الظنون 1/290؛ اللباب 2/58؛ لغت نامه ی دهخدا (ذیل زبحی) 164؛ معجم البلدان 3/146؛ هدیه العارفین 1/692.