«دوست استرآبادی»

قرن ?10ه-.ق.

بنابر آنچه در «تذکره ی روز روشن» آمده، شاعری به نام دوست یا متخلّص به دوست، ظاهراً در سده دهم ه-. ق. در «استرآباد» می زیست. گاهی او را «دوست محمد» نیز نامیده اند.

گویا این شاعر به شغل پوستین دوزی اشتغال داشته است. از تحصیلاتش اطلاعی نداریم. اشعاری سروده و نمونه آن در تذکره ها موجود است. اما دیوانی از وی برجای نمانده است.

منابع:

تذکره ی روز روشن 267؛ شعرای مازندران و گرگان 113؛ فرهنگ سخنوران 212.

«سید دوست محمد بن حبیب الله استرآبادی»

قرن 11ه-.ق.

مرحوم «افندی» در «ریاض العلما» «سید امیر دوست محمد بن حبیب الله حسینی استرآبادی» را عالم فاضل جلیل نبیل و خازن کتابخانه ی آستان قدس رضوی (ع) در دوره «صفویان» و پس از آن توصیف کرده است.

براساس همین گزارش، فرزندان و بازماندگان دوست محمد، تا سال 1130ه-.ق. ریاست کتابخانه ی آستان قدس رضوی (ع) را به عهده داشتند.

اما منابع دیگر به شرح حال و تحصیلات وی، بیش از این نپرداخته و گرهی از شرح احوالش نگشودند.

آثار:

عمل السنه

سید دوست محمد این کتاب را به زبان فارسی و در بیان اعمال عبادی روزها و ماه ها در طول سال، نوشته است.

ظاهراً او این کتاب را برای سلطان صفوی به رشته تحریر در آورده است. اما مرحوم «افندی» نام پادشاه معاصر وی را مشخص نکرده است.

نسخه های خطی:

ظاهراً مرحوم «افندی» 1 نسخه ی خطی از آن، یا منتخب آن را در «طسوج» (تسوج) از توابع «تبریز» دیده است.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

ریاض العلماء 2/274؛ تراجم الرجال 1/349.