«حسن بن حمویه استرابادی»

000-335ه-.ق.

«ابومحمد حسن بن حمویه بن حسین بن ابرار» (ایرار یا ابران)، از قضات صاحب نام «استرآباد» در قرن چهارم ه-. ق. است.

منابع در شرح احوال وی سکوت کرده اند. فقط «حمزه سهمی» در «تاریخ جرجان» از او یاد کرده است.

براساس همین گزارش، وی عالم و محدث بود. از «محمد بن عمران مقابری»، «محمد بن احمد بن یحیی جرجانی»، «محمد بن عمر بن علا جرجانی»، «بندار بن جعفر بن معبد»، «فتح بن سعید عتکی»، «محمد بن اسحاق بن راهویه» و «مسدد بن قطن» حدیث نقل می کند.

حسن بن حمویه، در «استرآباد» به قضاوت اشتغال داشت و هم زمان به تدریس و املای احادیث نیز قیام می کرد.

آثار:

املاء (امالی)

«حمزه سهمی» شهادت می دهد که وی در «جرجان»، احادیث را املا می کرد. اما نشانی از کتاب وی به دست نمی دهد.

نسخه های خطی:

هیچ نسخه ی خطی به دست نیامد.

نسخه های چاپی:

چاپ نشده است.

منابع:

الانساب سمعانی 1/132؛ تاریخ جرجان سهمی 189، 522-523؛ دانشوران ساری46.