31 - آرامگاه سیّد محمود کلیشادی

تا ز تو یاد آورند، آیندگان

یاد کن از رفتگان این جهان

«شفیق»

آقا سیّد محمود کلیشادی فرزند سیّد محمّدحسین بن حاج میرزا محمّدصادق حسینی(متوفّی 1324 ه . ق.)، عالم جلیل و ادیب بزرگوار بود که بسیاری از علمای بزرگ اصفهان چون: حاج آقارحیم ارباب، حاج میر سیّد حسن چهارسوقی، آقا سیّد حسن مدرس اسفه ای، میرزا محمّدحسین روضاتی، حاج میرزا احمد عمادالواعظین، شیخ محمّدرضا حسام الواعظین و میرزا حبیب اللّه روضاتی از مباحث و درس مکتب او بهره ی وافر برده اند.

از وی نزدیک به ده اثر در موضوعات ادبی و اخلاقی و عبادی به جای مانده است. که از این میان می توان به: الف) جُنگ: مجموعه ای از مطالب متنوع از نظم، نثر، تفسیر و حدیث در چهار مجلد بزرگ می باشد ب) ناصریّه منظومه در نحو ج) مختصر غرر و دُرَر سیّد مرتضی د) مختصر اکسیر السعادات تألیف مرحوم آخوند ملاّ آقا دربندی اشاره نمود.

وی از مدرّسین نامدار ادبیات در مدرسه ی شاهزاده ها بود که به سبب تخصّص در تدریس کتاب «مغنی اللبیب» به سیّد محمود مغنی گو شهرت یافته است.[1]

از این عالم بزرگوار نقل است که: «برای روضه خوانی عازم تهران شدم. به قم که رسیدم خبر دادند که در مسیر، شیر درنده ای به حیوانات و آدمیان حمله ور شده و تاکنون گروهی را کشته است. من علیرغم این موضوع به راه افتادم. در مسیر به طرف تهران که می رفتم پروانه ای را دیدم و نظر به این که پروانه در جلوی شیر حرکت می کند، فهمیدم که به شیر رسیده م. شیری بسیار قوی و تنومند و ترسناک از دور نمایان شد و به طرف من می آمد. من که متحیر شده بودم، متوسل به پروردگار و ائمه اطهارعلیهم السلام شدم و همین که شیر به نزدیکی من رسید، با صدای هرچه بلند یک «یاعلی» گفتم. شیر تکانی خورد و به آرامی تمام مجدداً به سوی من آمد. نزدیک من که رسید، دو مرتبه با صدای بسیار