اصفهان که پس از اخذ درجه ی اجتهاد، در اصفهان به تدریس علوم و ترویج معارف دینی پرداخت. وی به دعوت آیت اللّه بروجردی به قم مهاجرت نمود و از افراد مورد اعتماد او قرار گرفت. وی کتابخانه ای مهم و معتبر از کتب خطی و چاپی فراهم آورده بود که پس از درگذشت ایشان به کتابخانه مسجد اعظم قم انتقال یافت. از آثار اوست: الف) کتاب الاوائل ب) تقریرات فقهی ج) کتاب الاواخر د) نصایح لقمان.[1]

در تاریخ فوتش سروده شد: «شدی روان مقدس روان بعالم قدس».

2 - سیّد اسداللّه مستجاب الدعواتی: فرزند آمیرزا مهدی و نوه سیّد صدرالدین جبل عاملی، عالم فاضل کامل، متوفّی 1342 ش. ؛ وی اجازه روایت را از آیت اللّه محمدرضانجفی گرفته است؛ بنیانگذار مدرسه صدریه در اصفهان و در ردیف اولین کسانی قرار دارد که در اصفهان مدرسه تأسیس نمودند.[2]

3 - ملّا علی ماربینی: فرزند ملّا ابوتراب. متوفّی 1402 ق. عالم فاضل که از محضر اساتیدی چون سید ابوالقاسم دهکردی، سید محمدباقر درچه ای، سید علی نجف آبادی و بزرگان دیگر کسب علم نمود. عمر خود را در تحصیل علم و دانش و نشر معارف اسلام و بیان مسایل و مواعظ و ذکر مناقب و مصائب اهل بیت علیهم السلام گذراند و تا آخرین سالیان حیات در تحصیل علم و تعلیم آن کوتاهی ننمود.[3]

4 - میرزا محمّدعلی پروانه: فرزند عبدالوهاب. متوفّی 1355 هجری شمسی. شاعر و