موسیقی دانان قدیم ایران بود. در مناسب خوانی دارای ذوق و سلیقه کم نظیر بود. وی را آخرین

خواننده ای می دانند که به تمام رموز موسیقی قدیم تسلّط داشت. خوانندگانی چون تاج اصفهانی، ادیب و طاهرزاده همه پیرو مکتب سیّد رحیم هستند.[1]

ب) قبور سادات بهشتی

در پای دیوار شمالی مسجد مصلی، قبرستان بزرگی است که قسمتی از آن متعلّق به سادات بهشتی از سادات حسینی اصفهان است که به زهد و علم و تقوی معروف بوده اند، و از قرن دهم هجری در اصفهان می زیسته و پس از وفات در این مکان دفن شده اند.

نخستین فرد مشهور این سلسله که به جهت وجود این عالم به این خاندان لقب «بهشتی» داده اند میر محمّدرضا بهشتی بود. گویند در زمان حمله ی افاغنه به اصفهان می زیسته است و از آنجا که افاغنه به وی تعرّضی نکردند و خانه اش پناه مستمندان گردید. به او لقب «بهشتی» دادند. بیشتر قبور خاندان بهشتی در این تکیه از بین رفته است و آثاری از آنها وجود ندارد.

موقعیّت جغرافیایی تکیه

این تکیه از جنوب به مصلّی و از سایر جهات به قبرستان شمال مسجد مصلّی منتهی می شود.

بزرگان مدفون در این تکیه

1 - آقا میر محمّدرضا بهشتی: فرزند میر محمّدهادی حسینی، متوفّی 1195 ق. عالم فاضل و جامع علوم معقول و منقول. وی در دوره ی تاریخی افشاریه و زندیه زندگی می کرده و از شاگردان ملاّ اسماعیل خواجویی بوده است. در اصفهان از لحاظ علم و عبادت و زهد مورد قبول علما و مردم بود و اوّلین شخص از این خاندان جلیل القدر که لقب «بهشتی» گرفت.[2] بعد از وفات وی اطاق کوچکی بر مزارش بنا نمود که به تدریج تخریب شد و آثاری از آن باقی نمانده است. در فوت او