آن ثابت است، از وضو كفايت مى‌كند.[7]

(مسأله 135) كسى كه مى‌خواهد چندين غسل واجب، مستحب، يا واجب و مستحب انجام دهد، مى‌تواند به نيّت همه آنها يك غسل انجام دهد.

(مسأله 136) اگر كسى شك كند كه آيا جنب شده يا نه؟ به شك خود اعتنا نمى‌كند و بنا را بر عدم جنابت مى‌گذارد.

(مسأله 137) كسى كه مى‌داند جنب شده، ولى شك مى‌كند كه غسل كرده يا نه؟ بايد غسل كند، اگر چه عادتش اين بوده كه همواره بعد از جنابت بلافاصله غسل مى‌كرد. مگر اين كه شك او به وسوسه برگردد كه در اين صورت به شك خود اعتنانكرده و بنا را بر طهارت بگذارد.

احكام حيض‌

با خونى كه در زن‌ها با طبيعت حال خود، از رَحِم بيرون مى آيد، حكم حيض جارى مى‌شود.

(مسأله 138) هر خونى كه دختر پيش از كامل شدن نُه سال قمرى و يا بعد از سنّ يائسگى ببيند حيض نيست.

(مسأله 139) سنّ يائسگى در زنان قرشى (سيّده) شصت سال و در غير قرشى پنجاه سال قمرى است.

(مسأله 140) كمترين مدّت حيض سه روز و بيشترين مدّت آن ده روز مى‌باشد. و حكم زن حامله بعدا بيان مى‌شود.

(مسأله 141) كمترين مدت پاكى بين دو حيض ده روز است.

(مسأله 142) منظور از روز 24 ساعت مى‌باشد، نه سپيدى روز.

(مسأله 143) در سه روزى كه حدّاقل ايّام حيض است، به صورت پى در

[7] ( 1) تعدادى از غسلهايى كه مشروعيّت آنها نزد ما ثابت است در فصل دهم، زير عنوان« غسلهاى مستحب» بيان خواهد شد.