مى‌برند.

4) شوهر بدون اجازه او مى‌تواند با او نزديكى كند.

5) اگر از او بخواهد كه همبستر شوند، بر او واجب است كه اطاعت كند.

6) زن مى‌تواند براى او آرايش كند و زينتش را براى او آشكار كند، بلكه مستحب هم هست.

7) نفقه و محلّ سكونت او در اين مدّت بر عهده شوهر است.

8) شوهر تا سپرى شدن مدّت عدّه نمى‌تواند او را از خانه‌اش بيرون كند، يا وادار كند كه جدا از او زندگى كند، مگر در صورتى كه عمل ناشايست مرتكب شود.

منظور از كار ناشايست بنابر احتياط واجب منحصر به اقوال و يا افعال مربوط به مسائل جنسى مى‌باشد.

(مسأله 1834) در طلاق باين رشته زوجيّت به طور كلّى گسسته مى‌شود و آن مرد نسبت به آن زن در حكم بيگانه است، فقط يك استثنا هست و آن اينست كه اگر مردى در حال بيمارى زنش را طلاق دهد، اگر تا يكسال بميرد زن از او ارثمى‌برد.

(مسأله 1835) اگر انسان با زنى ازدواج موقّت كند، بايد بنابر احتياط واجب در مدّت عدّه او با خواهرش ازدواج نكند.

(مسأله 1836) اگر انسان اشتباها با مادر زن و يا خواهر زنش نزديكى كند بنابر احتياط واجب لازم است كه در مدّت عدّه وطى به شبهه آنها از همسرش دورى گزيند.

(مسأله 1837) اگر مردى همسرش را طلاق رجعى بدهد و در ايّام عدّه به او برگردد و پيش از آن كه با او نزديكى كند، دوباره او را طلاق دهد، بر زن واجب است كه عدّه‌اش را از نو آغاز كند، به پايان بردن عدّه اوّلى كفايت نمى‌كند و طلاق دوّمنياز به عدّه كامل دارد.