احكام تصرفات قطعى‌

(مسأله 1543) انسان تا زنده است مى‌تواند هر گونه تصرّف قطعى در اموال خود انجام بدهد، مثلًا چيزى را به كسى به صورت مجانى ببخشد، يا ذمّه بدهكارى را برى نمايد، يا معامله‌اى را بر اساس بذل و بخشش انجام دهد، چه اين كار به ضررورثه باشد يا نه؟

(مسأله 1544) در مسأله ياد شده فرق نمى‌كند كه در حال صحّت كامل باشد، يا در بستر بيمارى، حتى بستر مرگ باشد.

(مسأله 1545) اگر كسى اقرار كند كه فلان مبلغ به فلان شخص مديون است، اين اعتراف در حال حيات او نافذ است و آن شخص حق دارد كه طلب خود را مطالبه نمايد.

(مسأله 1546) اگر كسى در حال سلامت مزاج به چيزى اعتراف كند، مثلًا بگويد: اين خانه از آن فلان پسرم مى‌باشد، آنگاه به صورت ناگهانى مرگ به سراغش بيايد، در اينجا اقرارش مطلقا نافذ است اگرچه امين و درستكار نباشد.

(مسأله 1547) اگر وقف يا صدقه و يا بخشيدن بدهكار و امثال آن را مشروط نمايد، مثلًا بگويد: اين خانه پس از مرگ من وقف باشد، باطل است، حتى در حدّ ثلث نيز نافذ نمى‌باشد.