(مسأله 18) اگر آبى نجس شود، پاك نمى‌گردد، مگر اين كه به آب كرّ متّصل شود، يا آب كرّ بر آن جارى گردد، يا باران بر آن ببارد.

(مسأله 19) آب باران پاك و پاك كننده است و اگر در حال باريدن با نجاست ملاقات كند، نجس نمى‌شود.

(مسأله 20) اگر آب باران بر روى آب نجس ببارد، آن را پاك مى‌كند، البته چند قطره اثر ندارد.

(مسأله 21) اگر آب باران روى فرش نجس ببارد و به پشت آن برسد، ظاهر و باطن آن پاك مى‌شود و نيازى به فشار دادن و دو بار شستن ندارد.

(مسأله 22) آبى كه براى غسل جنابت يا غسل واجب ديگرى مصرف شده، اگر با نجاست ملاقات نكند، پاك است ولى نمى‌توان با آن دوباره غسل يا وضو انجام داد، مگر اين كه به مقدار كرّ يا متّصل به منبع باشد.

(مسأله 23) آب استنجا، يعنى آبى كه براى پاك كردن محلّ ادرار و مدفوع به كار برده مى‌شود، اگر با چيزى ملاقات كند آن را نجس نمى‌كند، مشروط بر اين كه:

1- نجاست محلّ بيش از حد متعارف نباشد.

2- ذرّات نجاست بيش از متعارف همراه آن نباشد.

3- نجاست ديگرى مثل خون به آن نرسيده باشد، حتّى بنابر احتياط واجب خونى كه به همراه بول يا غائط بيرون آمده باشد.

(مسأله 24) غير از استنجا، آب قليلى كه براى شستن نجاست مصرف مى‌شود، نجس است و با هر چيزى ملاقات كند، آن را هم نجس مى‌كند.

(مسأله 25) آبى كه انسان در پاك بودن آن شك دارد، بنا را بر طهارت آن مى‌گذارد.