معامله‌اى مشغول گفتگو هستند، پيش از آن كه گفتگوى آنها به نتيجه برسد، شخص سوّم مداخله كند و بخواهد آن را براى خودش خريدارى كند و يا كالاى خودش رابه فروش برساند.

عقد بيع‌

(قصد انشاء): براى تحقّق يافتن معامله، بايد فروشنده و خريدار ابراز كنند به توافقى كه در ميان آنها حاصل گرديد پايبند هستند و به اين معامله جامه عمل مى‌پوشانند. و اين قصد و نيت كه دلالت بر التزام نمايد همانند:

با زبان‌

با اشاره‌

با نوشته‌

با امضاى پاى ورقه قرارداد.

با تحويل دادن كالا و تحويل گرفتن بهاى آن، كه در اصطلاح «معاطات» ناميده مى‌شود.

(مسأله 1031) در وقوع معامله شرط نيست كه فروشنده و خريدار در يك مجلس باشند و همديگر را مورد خطاب قرار دهند و ابراز توافق در يك مجلس و بدون فاصله قرار بگيرد، بلكه اگر يكى از طرفين مضمون معامله را در ورقه‌اى بنويسد وامضا كند و به طرف معامله بفرستد، او نيز زير آن را امضا كند، معامله تحقّق مى‌پذيرد، مشروط بر اين كه تا آن موقع شخص اوّل بر التزام خود باقى مانده باشد.

(مسأله 1032) معامله بايد قطعى باشد و معامله تعليقى صحيح نيست، و آن اقسامى دارد.

1) اگر معامله را به چيزى معلّق كند كه بى‌گمان حاصل مى‌شود، مثلًا در ماه شعبان بگويد: اگر هلال ماه رمضان وارد شود، من اين كالا را فروختم، معامله‌