نيّت كند، باطل مى‌شود.

(مسأله 763) كسى كه نمى‌داند ماه رمضان وارد شده، يا فراموش كرده، پس روزه ديگرى چون قضا، كفّاره يا مستحبّى نيّت كند، بعد معلوم شود كه ماه رمضان وارد شده، از ماه رمضان واقع مى‌شود.

(مسأله 764) وقت نيّت در روزه معيّن، مثل روزه ماه رمضان و روزه نذر معيّن، هنگام طلوع فجر يا پيش از آن است، اگر چه در خواب باشد، به شرط اين كه پيش از خواب تصميم روزه گرفتن را داشته باشد. و اگر نيّت را از طلوع فجر بهتأخير بيندازد، بنابر احتياط واجب روزه‌اش صحيح نيست ولى بايد تا آخر روز امساك نمايد.

(مسأله 765) كسى كه نمى‌داند ماه رمضان وارد شده و يا فراموش كرده، تا ظهر شرعى وقت نيّت كردنش ادامه دارد.

(مسأله 766) وقت نيّت در روزه واجب غير معيّن، مانند قضا و كفّاره، تا ظهر ادامه دارد، پس اگر بعد از ظهر بخواهد نيّت كند، بنابر احتياط واجب روزه‌اش صحيح نيست.

(مسأله 767) وقت نيّت در روزه مستحبّى تا لحظاتى پيش از مغرب كه بتواند در آن نيّت كند، ادامه دارد.

(مسأله 768) در روزى كه معلوم نيست روز آخر شعبان است يا اوّل رمضان، اگر به عنوان ماه رمضان روزه بگيرد، روزه‌اش باطل است، اگر چه بعدا معلوم شود كه از ماه رمضان بوده است. ولى اگر به عنوان آخر شعبان روزه مستحبى و يا قضانيّت كند، بعدا معلوم شود كه ماه رمضان بوده، روزه‌اش صحيح است و از ماه رمضان محسوب مى‌شود.

3- پاك بودن از حيض و نفاس‌

(مسأله 769) روزه‌دار بايد در همه لحظات روز از حيض و نفاس پاك باشد، پس اگر فقط چند لحظه به مغرب مانده حيض يا نفاس ببيند، روزه‌اش باطل مى‌شود.