احكام مسافر

(مسأله 711) روزه گرفتن مسافر بجز در موارد استثنائى كه بيان خواهد شد صحيح نيست.

(مسأله 712) اگر كسى به خيال اين كه روزه گرفتن مسافر صحيح است روزه بگيرد، روزه‌اش صحيح است، ولى اگر فراموش كند و روزه بگيرد باطل است.

(مسأله 713) مسافرى كه وظيفه‌اش نماز شكسته است، اگر عمدا تمام بخواند، نمازش باطل مى‌شود و اگر عمدى نباشد چند صورت دارد:

1) كسى كه اصلًا نمى‌دانست كه مسافر بايد نمازش را شكسته بخواند، نمازى كه خوانده صحيح است.

2) كسى كه مى‌دانست كه مسافر بايد نمازش را شكسته بخواند، ولى خيال مى‌كرد كه مسير او تا مقصد كمتر از مسافت شرعى است و يا خيال مى‌كرد كه هر فرسخ مثلًا 10 كيلومتر است، بنابر احتياط واجب بايد نمازها را اعاده و يا قضا نمايد.

3) كسى كه فراموش كرده كه در مسافرت است و يا فراموش كرده كه بايد مسافر نمازش را شكسته بخواند، اگر پس از خروج وقت يادش بيايد نمازى كه خوانده صحيح است و قضا ندارد، ولى اگر در داخل وقت يادش بيايد بايد اعاده كند، و اگراعاده نكند بايد قضاى آن را به جا آورد.

4) نماز را به نيّت دو ركعتى شروع كند و اشتباها چهار ركعت بخواند، در اين صورت بنابر احتياط واجب بايد آن را اعاده كند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

(مسأله 714) مسافرى كه قصد اقامت كرده و يا كثيرالسّفر مى‌باشد و وظيفه‌اش اين است كه نمازش را تمام بخواند، اگر شكسته بخواند نمازش باطل است و بايد آن را اعاده و يا قضا نمايد، مگر اينكه جاهل به مسأله باشد و نمى‌دانست كه اگركسى قصد ده روز كند بايد نماز را تمام بخواند، و نمازش را شكسته خوانده،