(مسأله 683) با يكى دو بار سفر كردن حكم كثيرالسّفر جارى نمى‌شود، اگر چه طولانى باشد، بلكه لازم است تصميم بر ادامه مسافرتهاى پياپى داشته باشد تا حكم كثيرالسّفر جارى شود.

(مسأله 684) در مسافرتهاى طولانى اگر مدّت مسافرت با مدّت اقامت در وطن برابر باشد، ظاهرا حكم كثيرالسّفر جارى مى‌شود، ولى اگر مدت اقامت او در وطن به مقدار زيادى بيش از مدّت مسافرت باشد، بايد نمازش را در سفر شكستهبخواند.

(مسأله 685) كسى كه عنوان كثيرالسّفر بر او صدق كرده و نمازهايش را در سفر تمام مى‌خواند، اگر ده روز در وطن بماند، حكم كثيرالسّفر از او برداشته مى‌شود و در نخستين سفر بعدى بايد نماز را شكسته بخواند و روزه‌اش را افطار كند، چه ازاوّل تصميم داشته كه ده روز در وطن بماند يا بدون تصميم قبلى مانده باشد.

7) رسيدن به حدّ ترخّص‌

(مسأله 686) نشانه حدّ ترخّص دو چيز است:

اوّل: در اثر فاصله گرفتن از شهر، اهالى شهر او را نبينند، به اين نشانى كه او نيز اهالى شهر را نبيند و تشخيص ندهد كه آيا ايستاده‌اند يا راه مى‌روند.

دوّم: صداى اذان شهر (صداى مؤذّن، بدون استفاده از بلندگو) به گوش او نرسد.

(مسأله 687) مسافرى كه از وطنش خارج مى‌شود، پس از رسيدن به حدّ ترخّص نمازش شكسته مى‌شود، و مسافرى كه به سوى وطنش برمى‌گردد، تا هنگامى كه به حدّ ترخّص نرسيده نمازش شكسته است، يعنى حدّ ترخّص نقطه آغاز و نقطهپايانى سفر مى‌باشد.