حيوانات را نحر كنند، حلال نمى شوند، حتى اسب بنابر احتياط واجب.

(مسأله 3696) اگر حيوانى چموشى كند و تذكيه آن به شكل تعيين شده ميسّر نباشد، يا مثلًا در چاه بيفتد و يا زير آوار بماند و بريدن سرش از محلّ تعيين شده امكان پذير نباشد، به هر شكل ممكن ميتوان آن را نحر يا ذبح كرد و گوشتش حلال ميشود، به شرط اينكه غير از رو به قبله شدن ديگر شرائط ذبح فراهم باشد.

(مسأله 3697) در فرض ياد شده، اگر پيش از آنكه حيوان جان بسپارد، دسترسى به آن فراهم شد، بايد طبق معمول آن را ذبح يا نحر كنند.

(مسأله 3698) اگر حيوان باردارى بميرد، اگر بچهاش زنده بيرون آورده شود، جز با سربريدن حلال نمى شود.

(مسأله 3699) اگر حيوان باردارى را تذكيه كنند (نحر، ذبح و يا شكار كنند) بچه او چند صورت دارد:

1) اگر زنده بيرون آورده شود و بدون تذكيه بميرد، حرام ميشود، اگرچه به جهت تنگى وقت باشد.

2) اگر زنده بيرون آورده، تذكيه شود، حلال است.

3) اگر روح در آن دميده نشده باشد، پاك و حلال است.

4) اگر مرده بيرون آورده شود، پاك و حلال است، مگر در صورتى كه احتمال داده شود كه مردن آن به سبب تأخير در كندن پوست و يا شكافتن شكم مادرش به صورت غير معمول اتفاق افتاده است. در اين صورت حرام خواهد بود.

(مسأله 3700) خوردن گوشت جنين (بچهاى كه در شكم مادر است) هنگامى با تذكيه حلال ميشود كه خلقت آن كامل شده، موى بر بدنش روييده باشد.